Pazar… Pazar…
İki usta daha göçüp gitti hayatımızdan,
Biri yıllarca kâh güldürdü kâh düşündürdü filmerinde,
Neler öğrendik ki Mahmut Hocanın mesajlarından,
Öğrencilerini görünce yattığı hastanenin bahçesinde,
Farkında olmadan göz yaşlarımız süzüldü yanaklarımızdan…
Son anlarında çekilmiş fotoğrafına bakamadık gazetede,
Yaşattığı karakterler hiç çıkmayacak anılarımızdan…
Diğeri ise mimar, hoca, gazeteci, yazardı,
Adap usul bilir her zaman sohbeti keyifle dinlenirdi…
Yakından bildiğimiz çok yapı ülkemize kazandırdı,
Ama Nesin Vakfının bina restorasyonu en değerlisiydi.
Hepsinden öte tam bir hayat adamıydı,
Yaşamın muzip tarafını gören gülen gözlerin sahibiydi,
Bunları da baldan tatlı kalemiyle okurlarına aktarırdı.
Ne kalem yeter ne de kâğıt bize verdiklerini yazmaya,
Hepimizin kalbinde yeri var bu güzel insanların.
Artık gelmiyor böyleleri ne yazık ki dünyaya,
Değerlerini bilelim geriye az sayıda kalanların…
İyi Pazarlar…
2018/208
